Het binnenland (Brownsberg en Botopasi)

Hallo!

Wouw, wat weer een mooie reis! We hebben echt 5 ontzettend mooie dagen gehad! Echt heel bijzonder.

We zijn woensdag in de ochtend vertrokken met vele liters water en eten. Eerst maar even de auto vol tanken, hum de benzine en diesel zijn op wordt er ons verteld bij de bezinestation. Dan maar naar een andere tank...joepie er is diesel vandaag! Hum wat doet de auto raar? Accu leeg, oh nee..Zo begon onze reis. Al duwend de auto naar de tank brengen, om vervolgens wat handige mannentjes te vinden die ons willen helpen. Oh...en wat is het heet. Met 35 graden mensen vinden die ons willen helpen willen helpen daarvoor moeten wij wel al onze charmes in de strijd gooien. Niemand wordt hier blij van. Maar als je maar genoeg inde weg staat met de auto dan helpen ze je wel. We hebben geleerd dat je nooit 1 auto moet vragen om hulp, minstens 6 en dan helpen ze wel. Super, er hoefde uiteindelijk alleen maar wat aangedraaid te worden. Dus verder niets mis met de accu. Naar het binnenland rijden met een eigen auto is een hele ervaring. Het is erg hobbelig, vele gaten in de weg, veel stenen en erg stoffig van de droge grond. Als een andere auto voorbij komt zie je zo'n 10 tellen even niets meer en is het erg mistig. Vandaar dat je gewoon de mist lampen de hele route aan moet laten. Er wordt veel aan de weg getimmerd door chinezen, de scheuren met grote vrachtwagens langs je heen, levens gevaarlijk!

Op het moment dat we er achter kwamen dat we te ver waren gereden en weer 20 km terug moesten (dat gaat hier heel langzaam) week onze auto te ver naar links, ojee...lekke band! Weer in die felle zon zo heet. Je verbrand levendig hier. De krik was tekort om de auto hoog genoeg te krijgen voor het vervangen, de reserverband te zacht om mee verder te rijden. Gelukkig kwam er iemand uit het dorp ons helpen die de band kon repareren en de reserverband kon oppompen. Wouw, wat fijn als er dan iemand helpt.

Brownsbergen was erg mooi! We sliepen in hangmatten onder een dakje. Vanaf de berg hadden we uitzicht over het stuwmeer en zagen we de brulapen voor ons in de boom. En wat mooi al die geluiden als je gaat slapen. Heel veel beesten. We hebben daar een mooie route gelopen naar een kreek en daar heerlijk gezwommen midden in de jungle. Wel goed insmeren tegen de muggen. En er was ook echt een reuze tor bij de hangmaatten, zo eng! 's nachts plassen doe je hier dus niet zo fijn alleen in de bosjes.

Vanaf Brownsbergen zijn we naar Botopasi gegaan met de boot. En ook deze reis ging niet zonder problemen. Weer een lekke band! Door al die stenen hier gaat het hard! De tocht naar Botopasi was erg bijzonder. Je vaart zo'n twee uur met een kojaal er naar toe en komt langs verschillende dorpjes, prachtig! Langs de rivier wordt er door de vrouwlijke inwoners gewassen en gepoedeld. Kinderen spelen daar en zoeken verkoeling. Er staan allemaal simpele hutjes aan de kant van de rivier.

In Botopasi maakten we kennis met Henie en Henie (man en vrouw) die daar de tent runden. Het is een stichting waarbij het geld dat je daar extra betaald voor de hutjes wordt gestoken in de bevolking. We hebben gezien hoe bepaalde voorzieningen daar goed voor elkaar zijn. Natuurlijk niet te vergelijken met in nederland, maar er staat een school en er is een klein ziekenhuis. Het leven daar is zo anders...

De meisjes gaan uit wandelen en wat er dan gebeurd weten zij zelf ook niet helemaal maar na een paar maanden wordt hun buik wat dikker en blijken ze zwanger te zijn. Soms vragen ze aan Hennie, hoe lang duurt zo'n zwangerschap nou eigenlijk? Er is vaak geen man bij die hier zijn verantwoordelijkheid voor wil dragen. Het dorpshoofd daar had zelfs 34 kinderen. Hier is het ook een status symbool als je kinderen hebt, vanwege de vruchtbaarheid. Toch wordt de pil hier gratis verstrekt, maar er is niet altijd voldoende aanwezig. En kunnen ze condooms ophalen, maar ja als de bevolking zelf niet precies weet hoe je zwanger wordt.
De school voor de kinderen was prachtig. Mooi om te zien dat dat wel goed voor elkaar is. En er is een klein ziekenhuisje aanwezig. Ik wil niet weten hoe het er aan toe gaat als je zwanger bent, maar goed...

Ik kan nog zoveel vertellen, maar bewaar ook nog wat voor als we terug zijn.

We gaan nu lekker eten en eens geen rijst met kip wat hier bijna altijd wordt gegeten. Het is 21.00 uur en we lopen hier nog steeds in onze zomerkleding. Jullie hebben al sneeuw gehad, wat een raar idee...

Tot horens,

Liefs,

Jannette